คำสารภาพรักในความเงียบ

 สวัสดีจ้า ผู้ที่ชื่นชอบการอ่านกลอนทุกท่าน ขอเชิญแวะมาเยี่ยมชม

หัวใจสิ้นลม

กระซิบรักฝากลมคงลอยหาย

เหลือแต่ปลายคลื่นพลิ้วไร้เสียง

สรรพวิธีสื่อนำลำเลียง

กระจายล้วนเหลือเพียงผงละออง

หัวใจไร้ซึ่งปีกดีกดิ้น

เหนื่อยก็สิ้นสูญหล่นหม่นหมอง 

ไกลเหลือเกินไม่อาจเกี่ยวดอง

ชะเง้อมองเวียนวนไร้หนทาง

ขาดวาสนานำพาคงคลาดแคล้ว

ปล่อยวางแล้วเรายืนอยู่บนความต่าง

จำนนต่ออนาคตอันเลือนราง

จะเจื่อนจางกลั่นสลายกลายเป็นไอ

***********************************

เผยแพร่สำหรับอ่านภายในหน้าเว็บนี้เท่านั้น ห้ามนำไปใช้แม้แต่ส่วนหนึ่งส่วนใดโดยไม่ได้รับอนุญาต

และหากว่าใครที่กำลังแต่งกลอนอยู่เหมือนกัน อยากได้คำวิจารณ์ติชมเพื่อพัฒนาผลงานก็มาโพสต์ไว้ในช่องความคิดเห็นได้นะคะ จะพยายามวิจารณ์ด้วยใจเป็นกลาง

หากท่านผู้อ่านจะช่วยให้คำวิจารณ์ก็ยินดีน้อมรับทุกประการ

- อ่านแล้วชอบรึเปล่า

- อ่านแล้วมีความสุข สบายใจ หรือโกรธ เศร้า

- กลอนแบบไหนที่ทำให้เบื่อ

- ตรงจุดไหนที่ไม่ชอบ

- ตรงไหนที่รู้สึกติดขัดอ่านแล้วไม่ราบลื่น

- ชอบอ่านกลอนลักษณะไหน

- คิดว่าภาษาแบบไหนอ่านแล้วรู้สึกดีมากกว่า

- อ่านจบแล้วเก็บไปอยู่ในความคิดหรือติดในความรู้สึกบ้างไหม

- โดนใจไหม (เช่นแทงใจดำปรี๊ด หรือต้องพูดออกมาว่า ใช่เลย !)

- พอจะเป็นแรงบันดาลใจให้สร้างสรรค์สิ่งอื่นได้รึเปล่า

อะไรประมาณนี้น่ะค่ะ

 

ฟุ้งฟอง ละอองอากาศ